දුරාතීතේ සොඳුරු දවසක පෙරහැරින් රජ ගෙට ගියා
මෙදා මා’තේ කඳුළු පමණයි මතක විල උතුරා ගියා
රජතුමාගේ සිත සොරාගත් සෙරට දඬුවම් දෙන නියා
මගේ දෑතේ කොණ්ඩ කටුවෙන් කටුගාමි එය දුක ලියා

බිළිඳු දෙතොලින් තැළුණු දෙතනින් කරුණාව උතුරා ගියා
ඉරුණු ලෙසකින් පිරුණු බැලුමක් ආදරය පුපුරා ගියා
නවමු පිරිපුන් කැකුළු සොයමින් රජුගෙ ඇ‍ස් එහෙ මෙහෙ ගියා
පුරුදු රති කෙළි අවම වීමෙන් රජතුමා වෙන’තක ගියා