සීතාලක්ෂ්මී මැද මළුවට එනවා.ඇගේ සිත ප්‍රමුදිතයි. පෙර දිනක මැද මළුවේ කුළමෙන් දිය දොවා ස්නානය කළ තම ස්වාමිපුරුෂයාගේ අඩ නිරුවත් ස්කන්ධය යළිත් වතාවක් ආග්‍රහනය කරනු රිසියෙන් ඇය මොහොතක් දෑස් පියා ගන්නවා. සුබ්‍රමානියම්ගේ දිගම්බර භූතකාය හිතේ පින්තාරු කරගන්නවා. ඒ ශෝබන තිථියේ, සුඛාන්තන් මන්දිරයේ ජීවමාන කිසිවෙකුට ආවේදනය නොවන්නට, සීරුමාරුවට ඇඟිලි තුඩුවලින් ඉල්පෙමින් ගොස් දේවතා කුටියේ සැඟවෙනවා.