"මම බලන් හිටියා දේව්... ඔයා දුවන් ඇවිත් එක එහෙම නෑ කියයි කියලා..." මා හඬමින්ම මාගේ සියුම් අතැඟිලි දේව්ගේ හිස පුරා ගෙන යමින් පැවසුවේ උමතුවෙන් මෙනි. 

"මම දුවගෙන ගියේ ඔයාට එහෙම ඇවිත් කියන්න තමා මැණික... එත් එහෙම වුණේ කොහොමද? දේව් දෑස් තුළ පොකුරු පිටින් කඩා හැලෙන කඳුළු ඔහේ පිටවන්නට හරිමින් පවසන්නේ මටම මාව පාලනය කර ගත නොහැකි තරමටම වේදනාවෙන් පුරවමින්.

"මං ඔයාට හරි ආදරෙයි දේව්"

"මගේ මුළු ජීවිතේම උඹයි යලින්දි. මට ආපහු හැරෙන්න කියන්න නම් එපා..." දේව් දෙඅත් එකතු කර පැවසුවේ මාගේ හුස්ම පවා මොහොතකට හිර කරමින්. ආදරය මේ සා විසාල වේදනාවක්ද ? එය මා හට වැටහෙන්නේ නැත.

"උඹ දැකලා තියෙනවද ? මහා ලොකු දළ ඇත්තු, සමහර වෙලාවට ඔහේ ඇදගෙන වැටෙනවා... මම ලෝකෙට ලොකු මිනිහෙක් වෙන්න ඇති මැණික... එත් උඹේ ආදරේ ඉස්ස්සරා, මම චූටිම චූටි කූඹියෙක්..."

"සමහර නියං කාලවලට දළ ඇත්තුත් කන්න නැතුව මැරෙනවා දේව්... එත් කෑම රැස් කරන අර පුංචිම පුංචිම කුඹියා ජීවත් වෙනවා..."

"හරියට, උඹේ ආදරේ මාව ජීවත් කරවනවා වගේ.."