පොත් කියන්නේ හරිම භයානක දෙයක් . පොත් නිසා මැරුණු අයත් ඉන්නවා. බ්ලූමා ලෙනන් මැරෙන්නෙත් පොතක් නිසා. ඒ හරියටම 1988 වසන්තයේ දවසක සෝහෝ වීදියේ පොත් සාප්පුවකින් සල්ලිවලට ගත්තු එමිලි ඩිකින්සන්ගේ පරණ කවි පොතක දෙවන කවිය කියවන ගමන් ඉන්නකොට. එයා ඒක කියවන්නේ පාරේ ඇවිදින ගමන්. එයා මැරෙන්නේ කාර් එකක් යටකරගෙන ගිය නිසා.

'' බ්ලූමා සිය ජීවිතය සාහිත්‍යයට කැප කළේ , එම කැපවීම සිය ජීවිතය උදුරා ගනී යයි සිහිනෙකුදු නොසිතමිනි. ''
(පිටුව 8)

කතන්දරේ ඒක නොවෙයි. බ්ලූමාගේ මරණයෙන් මාස කිහිපයකට පස්සේ එයාගේ නමට උරුගුවෙන් පාර්සලයක් එනවා. ඒ පොත ඇයට එවන්නේ ඇයට හිටපු පෙම්වතෙක් වන කාලෝස් බ්‍රවුවර්. ඇගේ හිටපු තවත් පෙම්වතෙක් වන කතා නායකයා යනවා මේ පොත ඇයට එවපු තැනැත්තාව හොයාගෙන.

පොත් කියවන අයගේ ලෝකය සමහර විට පොත් හඳුනන්නේ නැති අයගේ ලෝකයට වඩා ගොඩක් වෙනස්. පොත් කියවීමට ඇබ්බැහි වුණාම සමහර වෙලාවට නොදැනීම යතාර්ථය පෙනී පෙනීම වෙනත් ලෝකවල නොදැනුවත්වම හිරවෙන වෙලාවල් තියෙනවා. හැබැයි සම්බන්ධතා සහ ප්‍රේමය පොත්ගුල්ලෝ ඒ හදාගෙන ඉන්න ලෝක සුනුවිසුණු කරලා ආයෙමත් මේ ලෝකවලට ඇදලා දාන්නේ හිත්පිත් නැති නරුම විදිහකටද මන්දා..

පොත්වලට ඇබ්බැහිවුණු අය කියවන්න ඕනෙම පොතක් තමයි කඩදහි ගෙදර.

''මේ ගෙයි ඔහු ටික කලක් ජීවත් වුණා කියලා මට ආරංචියි. කෙනෙකුට සිතාගන්නවත් බැරි තරමට බදාම වලින් බැඳලා එකට අලවපු කාඩ්බෝඩ් , හාඩ්බෝඩ් කඩදාසි වලින් හදපු ගේ ශක්තිමත්ව තිබුණා . මේ බිත්තිවලට වහලේ බර දරාගන්න අපහසු වුණත් කොන් හතරේ කණු ඒ බර දරාගෙන හිටියා. බර හින්දාම කණු ශක්තිමත්ව තිබුණා . ගේ ඇතුළට අව් වැසි සුළං ආවේ නෑ . බාගදා ඔබ දැකලා ඇති සිමෙන්ති කුට්ටි පුපුරා හැලෙනවා. ගඩොල් පැලිලා යනවා. ඒත් පොත්වල බැම්ම ඊට වඩා ශක්තිමත්..''

(පිටුව 56)

-කාංචනා ප්‍රියකාන්ත -