හැන්දෑවේ පහ හමාර පහු වුණා විතරය. සර්පවිමානෙ සියල්ලෝම තම තමන්ගේ නවාතැන් කරා නික්ම ගියහ. ලේ මාපිලා නාග රජුගේ විමානයේ දොර උළුවස්ස උඩ දරණලාගෙන සිටියේය. එය තවදුරටත් කිසිවෙකුට නොපෙනෙන රහස් නවතැනක්ම විය. මහ ඇහැටුල්ලා හොරගල් අහුලමින් සර්ප විමානේ දොරකඩට වී ඔත්තු බලමින් උන්නේය.

මොහොතකින් මනුස්ස ගැටිස්සියක් ඩැහැගත් නාගරජ්ජුරුවෝ විමානෙට වැදී ගල් දොර වැසුවෝය. .....
.... නාග රජු ඇගේ පපුවට පැන ලේ බීවේය. ඇයද කිසිදු ලැජ්ජාවක් නැතිව ඔහුට ලේ පිදුවාය, කිරි පිදුවාය , පියයුරු පිදුවාය , මස් පිදුවාය . ඈ සිහසුන මත ඇද වැටුණාය. ඔහු ඇගේ සිරුර පුරා බඩගාමින් ලේ බීවේය. ඇය කෑගැසුවාය. ගැටිස්සී කෑගැසුවේ රිදුමටද දුකටද ප්‍රහර්ෂයටද යන්න හරිහැටි ලේ මාපිලාට අවබෝධ නොවීය. .......................................