කටහඩ අනුව ගීතයේ මුඛ්‍ය ලක්ෂණ හා ලතාව වැනි කරුණු සමබර වූ විට එය සුමිහිරි ගීතයකැයි අපි අමන්දානන්දයට පත් වෙමු. ඒ ආස්වාදය නිරායාසයෙන් අප සිත් තුළ රැදෙයි. පොදු ජනයා, ගීතයක සජීවි බව හා රිද්මය නිරතුරුවම ආස්වාදය කරමින් තම දෛනික කටයුතුවල නියැළුණු අයුරුත් ක්‍රමයෙන් ඊට ශිල්පීය ලක්ෂණ ඇතුළත් වූ අයුරුත් ගී සින්දු සාහිත්‍යයෙන් පැහැදිලි කෙරේ. අද දක්වා මේ සාහිත්‍යාංගය භාරතීය සංගීතයෙන් ද පෝෂණය වූ ආකාරයත් ඊට ගීත රචකයන් හා ගායකයන් දායක වී පෝෂණය කළ ආකාරයත් මෙම ග්‍රන්ථයෙන් විස්තර වේ.