“ඔහු දැන් තීරණයක් ගත යුතුය. ඇගේ දෑස් වැසී ඇත. දෙතොලතරින් ඈ හුස්ම ගත්තේ මහත් ආයාසයෙනි. ඇඟ පොරවා තිබූ රෙද්ද වේගයෙන් ඉහළ පහළ ගියේය. ඒ අතරින් ජිවත් වීමේ ආයාසය, ඝෝෂාකාරී ඒ ආයාසය ඕනෑවටත් වඩා පෙනෙන්නට විය. ඈ සිටියේ ජීවිතය අල්ලා ගන්නට අරගල කරමිනි. ඒ අතර ඇගේ එළිය නිවී යමින් තිබිණි. අලුයම වන විට එය මුළුමනින්ම නිවී යනු ඇත. ඒ මා නිසාය. මුලින්ම ජැක්. දැන් හෙලන්. මොකද, මා ඇයට ආලය නොකළ නිසා. එසේම මා ඇයට ආලය කල නිසා. මොකද , ඈ මට එතරම් සමීප වුන නිසා. එසේම ඈ එතරම් දුරින් සිටි නිසා. මොකද මා ජිවත් වන නිසා. ඒ නිදහස් හුදෙකලා, සදාතන ඈ මගේ පැවැත්ම සමඟ ගැට ගැසී සිටි නිසා.”