පූජාව අවසන් විය. ගත වූයේ නිමේෂයකි. වලව්වේ ප්‍රධාන ගේට්ටුව අසල වූ නුග ගස මහා හඬක් නගමින් බිම පතිත විය. ඉන් තැතිගත් සියලු දෙනා දෙව්සත් දෙස බැලුවේ සිදු වූයේ කුමක්දැයි දැනගැනීමට ය.

හා හා.. කලබල වෙන්න එපා කවුරුත්. ඔන්න එහෙම නම් අවුරුදු ගානක් තිස්සේ මේ වෙහෙරගල වලව්වේ අරක්ගෙන හිටපු ප්‍රේතාත්මය අදින් පස්සේ නෑ... සුදු මැණිකේ බය කරන්න ආයේ කවුරුත් නෑ. මයේ මැණිකේ දැන් ඉතින් නිදහසේ ඉන්න පුළුවන්.

දෙව්සත් ආරාධනාගේ හිස අතගාමින් කීය.

එත් දෙව්සත්..

ඇයි සුදු මැණිකේ...

දෙව්සත් කිව්වේ අත්තක් කැඩෙයි කියලා නේ ..අපරාදේ ලස්සන නුග ගහ 

ආරාධනා කී ආකාරයට සැමට සිනාව නතරකර ගැනීමට නොහැකි විය. 

එහෙම තමා සුදු මැණිකේ ආත්මේ බලවත් නම් ගහක් වුනත් පෙරලන්න පුළුවන්..

අනේ අනේ සුදු මැණිකේ මෙච්චර දෙකින් නිදහස් වුනා දැන් මේ නුග ගහක් ගැන දුක් වෙනවා. නෙලිෂියා කීවේ කම්මුලේ අතක් තබාගෙනය. 

එක නම් ඇත්ත. මොකද සුදු මැණිකේ අර පිච්ච වල ළඟ නුග ගහ තියෙන්නේ ඕක නැතිවට..

හරි හරි.. දැන් කට්ටිය යන් කට්ටිය කාලා බීලා මේ නිදහස සමරන්න. කෙසර කීවේ සිනාවක් සමගිනි. සැබවින් ම සියල්ලන් ම උන්නේ සැබෑ ම සතුටකිනි.