“... ඔවුන් උගත් සමහර ඉතා අගනා පාඩම් සැළසුමක් පවා රහිත ඒවා විය. එක් දිනක් විවේක කාලය තුළදී එක් ළමයෙක් ඔහුගේ දුන්න හා ඊතළ පරීක්ෂා කරමින් සිටියදී නොතැකීමෙන් විද ලූ එක් හීයක් උසගසක කුරු බුරුන්ගෝ මීමැසි පොදියක වැදී කෝපයට පත් මීමැසි වළාකුලක් ම ඔවුන් වෙත ආයේය. නැවත වතාවක් සියලු දෙනාම එක් අයෙකුගේ වරද හේතුකොට ගෙන දුක් වින්දාහ. ඔවුනතර සිටි වේගවත්ම දුවන්නාට හෝ උන්ගේ දෂ්ඨ කිරීමෙන් බේරී ගැනීමට නොහැකි විය.

‘ඊය කුමකට වදීදැයි නොදැන සිම්බන් (දඩයම්කරු) කිසිදු විටෙක එය විදින්නේ නැත.’ කින්ටැන්ගෝ පසුව ඔවුන්ට කීයේය. ඔවුන්ගේ ඉදිමුණු හා වේදනා සහගත තැන්වල ශියා ශාකයෙහි යුෂ ආලේප කොට අන්‍යොන්‍ය වශයෙන් පිරිමදින්නට නියම කරමින් ඔහු මෙසේ කීවේය. ‘රාත්‍රී ඔබ සියලු දෙන එම මීමැස්සන්ට කළ යුතු නියම දෙය ඉගෙන ගන්නවා ඇත.’